Δεν συμφωνώ με όλο το σχόλιο, έχω αρκετές ενστάσεις, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί. Οι επισημάνσεις σε bold έγιναν απο εμένα και διαφέρουν πιθανώς από αυτές του Ροϊδη.
Θέλω να ρωτήσω τους καλούς χριστιανούς και τους κατά δήλωσίν τους “αριστερούς” που ενοχλήθηκαν από την φράση του “συνωστισμού” των Ελλήνων θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας στην Σμύρνη. Θα δεχόντουσαν να παραθέσει-εγώ αυτό πιστεύω πως έπρεπε να γίνει-εκτός από τις πράξεις της τουρκικής βαρβαρότητας και τα προηγηθέντα; Εισβολή του ελληνικού στρατου, πυρπολήσεις, σφαγές αμάχων, βιασμούς, βασανιστήρια, λεηλασίες; (Διαβάστε λίγο το “Νούμερο 31323 του Βενέζη και τον Θανάση Βαλτινό και ρίξτε μια ματιά στις δυτικές εφημερίδες της εποχής). Ή πιστεύουν πως η ιστορία δεν είναι εξιστόρηση αληθινών γεγονότων αλλά προπαγάνδα που εξυπηρετεί ανομολόγητες εθνικές σκοπιμότητες;
Να γράψουμε για τον Χρυσόστομο Σμύρνης αλλά και για τον Χότζα των Γιαννιτσών που τον γκρεμοτσάκισαν από τον μιναρέ του. Να γράψουμε για τον βασιλιά Κωνσταντίνο που ποδοπάτησε την τουρκική σημαία στη Σμύρνη, αλλά μετά ο Κεμάλ αρνήθηκε να κάνει τα ίδια στην ελληνική. (Βλέπε τις 2 βιογραφίες του Κεμάλ που κυκλοφόρησαν πέρυσι και φέτος στη χώρα μας). Δεν είναι τυχαίο πως ο Βενιζέλος είχε προτείνει το 1930 τον μεγάλο αναμορφωτή και εκσυγχρονιστή της χώρας του Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης. Παρεκτός κι αν ο αφορισμένος από την Εκκλησία Βενιζέλος ήταν κι αυτός προδότης.
Αν η Ελλάδα δεν κάνει αυτοκριτική για τα λάθη και τις βαρβαρότητες που έχει διαπράξει και που τόσο σκληρά τις πλήρωσαν αθώοι Έλληνες μικρασιάτες αλλά και Τούρκοι Ελλαδίτες που κι αυτοί ξεσπιτώθηκαν, πως θα εξασφαλίσουμε ότι αυτά δεν θα επαναληφθούν; Το καραγκιοζιλίκι να κατηγορώ τους άλλους και να κρύβω τα δικά μου άπλυτα δεν ταιριάζει στο ελληνικό ήθος.
Ο πατριώτης θέλει να διορθώσει τη χώρα του κι όχι να ποτίσει το λαό της με μύθους και μίσος.
Εδώ είναι η χώρα που πριν μολυνθεί από τον ιό της βυζαντινής ορθοδοξίας, έγραψαν ιστορία, πραγματική ιστορία όχι ψευτοπατριωτικές κατινιές, μεγάλοι ιστορικοί (και όχι αυλοκόλακες έμμισθοι μυστικών κονδυλίων), όπως ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος αλλά και ποιητές όπως ο Ευρυπίδης που με τις Τρωάδες και την Εκάβη, πρόβαλε το δράμα των απέναντι. Αυτός είναι ο πραγματικός ελληνικός πολιτισμός που γεννήθηκε στη χώρα των φιλοσόφων και όχι οι υστερικές κραυγές μίσους των εγωπαθών μικρόνοων που βλέπουν το άχυρο στο μάτι του γείτονα και καμώνονται πως δεν βλέπουν το δοκάρι στο μάτι τους. Κι αυτό το τελευταίο χριστιανοί υποκριτές το είπε ο Χριστός που τόσο ανίερα καπηλευόσαστε και εμπορεύεστε.
Κι ένα τελευταίο ερώτημα: Ποιός είναι Τούρκος πατριώτης ο Νομπελίστας Παμούκ που στηλίτευσε τις σφαγές Ελλήνων και Αρμενίων, ή οι Γκριζόλυκοι που σαν ελόγου σας κρύβουν τα εγκλήματα της πατρίδας τους κι ας τα έχει ο κόσμος τούμπανο;
Σημείωση: Λίγο ατυχής η τελευταία παράγραφος, αλλά η τελευταία φράση της δείχνει ανάγλυφη την ξεφτίλα των ελληνοψύχων, οι οποίοι γίνανε τάλε-κουάλε με τους μαυρόψυχους "γκρίζους λύκους" (με τους οποίους έχει αηδιάσει όλος ο πολιτισμένος κόσμος). Τρέμω ότι θα ζήσω να δω τη μέρα που ο αντίστοιχος ελληναράς και ορθόδοξος Αλη Αγκτσά θα μας ξεφτελίσει πλήρως...
Σημείωση 2: Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι - Προτιμότερο να μην αποστειρώνεται καθόλου η ιστορία, παρά ν'αποστειρώνεται τελείως. Αλλά και πάλι, η μονόπλευρη παρουσίαση της ιστορίας είναι χειρότερη από την πλήρη αποστείρωση και ευνουχισμό της, γιατί τότε δεν είναι πλέον ιστορία, αλλά προπαγάνδα και κατασκευάζει φανατικά στρατιωτάκια αντί να διαμορφώνει υπεύθυνους πολίτες. Στρατιωτάκια έχουμε μπόλικα, πολίτες μας λειπουν...
2 σχόλια:
Καλημέρα αγαπητή μάγισσα.
Σημαντικό το κείμενο του Ροϊδη, και συμφωνώ απόλυτα.
Θα ήθελα απλώς να ρωτήσω αν έχουν εντοπιστεί ιστορικά υλικά σε on-line μορφή για (1) το περιστατικό με τη σημαία (Κωσταντίνου και Κεμάλ), και (2) το γκρεμοτσάκισμα από το μιναρέ του χότζα των Γιαννιτσών. Δυστυχώς δεν τα ήξερα, αλλά θεωρώ τόσο το Ροϊδη όσο κι εσένα πολύ αξιόπιστες πηγές.
Αγαπητή μάγισσα, έχει βγάλει... μαλλιά η γλώσσα μου να λέω (στην "Καλύβα") ότι απείρως προτιμότερο από τα βιβλία είναι ένα σχολικό DVD που να διανέμεται στα σχολεία, και να περιέχει περισσότερα και πιο αντικειμενικά ιστορικά στοιχεία. Διότι οι έξυπνοι μαθητές πάντα θέλουν να μάθουν περισσότερα, και σχεδόν κανένα παιδί δεν γίνεται βλάκες αν δεν το αποβλακώσουν οι μεγάλοι με τις "ιστοριούλες τους". Μιλάμε για παιδιά της τελευταίας τάξης του Δημοτικού, έτσι κι αλλιώς, δεν μιλάμε για νήπια.
Η κατασκευή ενός τεράστιου on-line ΥπερΚειμένου με ιστορικά στοιχεία για κάθε είδους έγκλημα κάθε πλευράς, θα ήταν καλό βήμα προόδου, και ανέξοδο (σχετικά). Ενα "wiki Ελληνικής ιστορίας" με στόχο να διαβαστεί από μαθητές κυρίως...
Να είσαι καλά, και (αν και αμέλησα να περάσω από το μπλογκ σου πρόσφατα) διαπιστώνω για πολλοστή φορά ότι... ΔΕΝ μετανοιώνω καθόλου που σε διάβασα.
Γ.Σ.
Τα περιστατικά που ανέφερε ο Λασκαράτος πρέπει να τα ψάξω κι εγώ, αλλά δεν μου φαίνονται εκτός της σφαίρας της λογικής. Οι αφηγήσεις των λογοτεχνών (που σίγουρα είχαν βάση στην πραγματικότητα) αφήνουν να φανεί ότι η στάση του ελληνικού στρατού απέναντι στους εχθρούς (ιδίως τους Τούρκους) ήταν άθλια, ενώ ο στρατηλάτης Κωνσταντίνος σίγουρα θα ήθελε να ξεπεράσει τον αντίπαλό του Βενιζέλο σε εθνικ(ιστικ)ή έξαρση καθώς πιο πρίν ήταν υπέρμαχος της ουδετερότητας για να μην κακοκαρδίσει τον Κάιζερ και συγκέντρωσε την οργή του λαού. Παλιό το παιχνιδάκι των εθνικιστικών εξάρσεων στην πλάτη του πληθυσμού και ακόμα πιάνει...
(Θέλω να γράψω κάτι και για την ηλιθιότητα των Ελλήνων που ήθελαν τη Σμύρνη αντί για άλλα -πιο εύκολα να κρατηθούν- εδαφικά ανταλλάγματα. Όποιος αφήνει το παραμύθι να του σκοτίσει τη λογική, αυτά παθαίνει)
Δεν ξέρω αν ένα CD ή DVD ή HD-TV μόνο του ειναι η λύση. Μια πλήρης βιβλιοθήκη σε κάθε σχολείο με πρόσβαση στο διαδίκτυο και μάθημα που δεν θα περιορίζεται στην αποστήθιση, αλλά θα έχει και συνισταμένη έρευνας: αυτό θα ήταν το καλύτερο, αλλά θέλει έξοδα, εκπαιδευμένους δασκάλους και τόνωση της έμφυτης περιέργειας των παιδιών και των εφήβων. Τα δυό πρώτα είναι είδος σε ανεπάρκεια, το τρίτο δεν το βλέπει η χώρα μας σαν αρετή δυστυχώς.
Η ιδέα ενός υπερ-κειμένου το οποίο να περιέχει εκτός απο τα γεγονότα που οδήγησαν σε ακρότητες και εγκλήματα και ανάλυση των συνθηκών (κοινωνικών, οικονομικών, ψυχολογικών ακόμα και βιολογικών και γλωσσολογικών) που επικρατούσαν και που διευκόλυναν την διάπραξη των εγκλημάτων -ή που, ακόμα ακόμα την προοιώνιζαν- θα ήταν όντως πολύτιμη.
Δημοσίευση σχολίου