2008/02/23

Αντιπορνικός ή Μισοblogων

Πτωχής και πένητος πλην πουλημένης προδότισσας πόντιας πουτάνας πληροφορικαρίου παραλήρημα.

Πόρνες του διαδικτύου μας κατονόμασε αξιότιμος εταίρα της δημοσιογραφίας, ομόσταυλος περίκαλλου αθλητή της ορθοδοξιάς στον αγώνα ενάντια στη Νέα Ταξιν πραγμάτων. Δέχομαι τον χαρακτηρισμό, αλλά θα ήθελα να προστεθεί σε αυτόν και η διευκρίνισις "πόντια", καθώς γνωρίζω ότι οι άλλες πόρνες της ενημέρωσης πληρώνονται και πληρώνονται αδρά με αμοιβές μυρίων ευρώ (ιδίως όταν οι ίδιες παίζουν και το ρόλο της πορνοβοσκού). Ναι, τόσο ανόητη είμαι, που κάνω το κέφι μου στις ώρες που μου περισσεύουν απο το λειτούργημά που σπούδασα, αντί να εξυπηρετώ το συμφέρον των τίμιων και αδέκαστων πολιτικών μας ανδρών και δη των πατριωτών.
Και όχι μόνο είμαι ανόητη, αλλά είμαι και βλαμμένη. Άφησα τα τριανταπέντε μου χρόνια να περάσουν χαμένα χωρίς να συνευρεθώ με κάποιον απο τους παραπάνω τίμιους και αδέκαστους πολιτικούς άνδρες, τη στιγμή που αυτή η συνεύρεση θα μου έδινε περιθώρια κοινωνικής ανέλιξης και κοινωνικής προσφοράς. Ναι, θα μπορούσα ν'ανοίξω τα πόδια μου και να σκεφθώ την Ελλάδα - η έστω το διδακτορικό της ιατρικής μου- και να γίνω μια έξοχος σύζυγος και μητέρα, αντί για μιά αισχρή διαδικτυακή πόρνη.
Ω, ναι. Είμαι ανόητη και βλαμμένη. Και το μέγεθος της ανοησίας και της βλακείας μου το συναγωνίζεται μόνο η προπέτεια και η ιταμότητά μου. Παρόλο που είμαι πληροφορικάριος και παρά το γεγονός ότι οι πληροφορικάριοι σε οποιονδήποτε τομέα εκτός της επιστήμης τους μόνο μπούρδες μπορούν να πετάξουν, επιμένω να εκφράζω άποψη επί παντός του επιστητού και να μη σωπαίνω. Και έτσι κάνω και μετράω τον εαυτό μου ίσο με τους κτηνιάτρους (ή έστω ΤΕΙτζήδες), οι οποίοι αυτομάτως γίνονται φωτεινοί παντογνώστες σε όλα τα θέματα βυθιζόμενοι στα νάματα της πατριωτικής αναρχικής ή μη νεορθοδοξίας και δεξιάς και δεχόμενοι την πύρινη κουτσουλιά του αγιοπερίστερου-τεριρέμ το οποίον μόνο εις τους ΕΛληνας πατριώτας ορθόδοξους εκχέει την Θείαν Φώτισιν.
Και όχι μόνο είμαι προπετής και δεν γνωρίζω την θέση μου, αλλά είμαι και μεγάλη προδότισσα του γένους. Και για να καταλάβετε το μίσος μου για την Ελλάδα, λατρεύω μόνο ότι το Ελληνικό είτε έχει εκλείψει είτε μπορεί να υιοθετηθεί και από άλλους λαούς για την ωφέλειά και την αρετή τους. Με τόση καχυποψία και κακοπιστία, μάλιστα, αντιμετωπίζω τους συμπολίτες μου που διαλαλούν τον πατριωτισμό τους, ώστε απαιτώ να μου αποδείξουν με έργα την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού και τους λοιδωρώ όταν οι πράξεις τους δεν είναι σε αντιστοιχία με τα λόγια τους. Ναι, τόση κακοπιστία μόνο προδοτική θα μπορούσε να την ονομάσει κανείς, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν και άλλες αποδείξεις.
Και να άλλο ένα δείγμα της κακίας μου και της έχθρας που δείχνω απέναντι στο έθνος μου και τις εθνικές ιδέες: Χρησιμοποιώ την ελευθερία του λόγου ως πρόσχημα για να επιτεθώ στα ιερά και τα όσια της φυλής μου με το πρόσχημα της κριτικής, λησμονώντας ότι η κριτική πρέπει να γίνεται με σκοπό να στηρίξει τον κρινόμενο πατριώτη και την κρινόμενη πατριωτική άποψη. Λέω λοιπόν, προδοτικά, συκοφαντικά και υπονομευτικά "Είσαι ψεύτης", "αυτή η άποψη δε στέκει", "σου πουλάνε φούμαρα κι εσύ τα χάφτεις", "η συμπεριφορά σου είναι συμπεριφορά φασίστα και τραμπούκου" αντί να λέω: "Μπράβο μεγάλε, έτσι, ξέσκισέ τους τους αναρχοφασίστες διεθνιστούληδες", "Ετσι, αν και μάλλον σφάξιμο θέλουν οι προδότες του τΣΥΡΙΖΑ" ή πιο αυστηρά "καλά τα λές, αλλά ξέχασες την δασεία στο ο" αποθαρρύνοντας έτσι τους πατριώτες στο χριστοήθες έργο τους και ανακινώντας έτσι τη δίκαιη εθνική οργή τους.
Και μια και είπα για τόνους, να άλλη μια απόδειξη του μισελληνισμού μου: απεχθάνομαι και ονομάζω "αλεξανδρινά μυγοχέσματα" τους θείους και αοίδιμους τόνους, τις άγιες και δίκαιες ψιλές, τις οσίες και μακάριες δασείες, τις εκφραστικές της γλώσσας περισπωμένες, και την ηδονικήν υπογεγραμμένη στο ωμέγα. Να μισώ τα σημεία τα οποία ενέπνευσαν, προτού γεννηθούν, τα αριστουργήματα της αρχαίας γραμματείας: Τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα (που εμμένω, βαρβαρίζοντας, να τον λέω στην αιτιατική "Πλάτωνα" ενώ θα έπρεπε να τον λέω, όπως όλοι οι εραστές της πατρίδος "τον Πλάτων"*), τον Αριστοτέλη! Είναι σα να μισώ την ίδια μου τη γλώσσα. Όχι δεν είναι σα να μισώ, τη μισώ πραγματικά.
Και τόσο τη μισώ, παρόλο που έχω στη βιβλιοθήκη μου και τα έπη του Ομήρου και τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, που απαιτώ να καταργηθεί η διδασκαλία της αρχαίας μας γλώσσας στο γυμνάσιο και να διδάσκεται μόνο η φτωχή και χυδαία δημοτική, με το πρόσχημα ότι δεν πρέπει τα παιδιά να μπερδεύονται με πολλαπλούς τύπους αλλά να μαθαίνουν καθαρή τη γλώσσα που μιλούν. Μάλιστα, στις συζητήσεις με γνωστούς μου συκοφαντικά αποδίδω στη διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο τη στρέβλωση του γλωσσικού αισθητηρίου των νέων και τις φρικτές ελληνικούρες που με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα διαβάζω και ακούω. Δεν είναι προφανές το πόσο ποταπό και χυδαίο πλάσμα είμαι;
Και όχι μόνον στην πατρίδα αλλά και στους συμμάχους μου συμπεριφέρομαι αισχρά και τους κατακρίνω όταν λέγουν κάτι που στα μάτια μου δε στέκει. Τους φιλελεύθερους, που θα έπρεπε να υποστηρίζω άκριτα, κατηγορώ για αφέλεια, ασυνέπεια, τυφλό φανατισμό και παιδαριώδη λάθη (όπως το μπλέξιμο της κομμουνιστικής βούρτσας και της φασιστικής τσασπού) και δυσφορώ για τον αμοραλισμό τους. Έτσι πορεύομαι, άφιλη και άπιστη, χωρίς ομάδα, στην αλαζονεία του πνεύματος μου, όπως αρμόζει στην πιο χυδαία καλντεριμιτζού του διαδικτύου.
Τίποτε όμως δεν συναγωνίζεται το μίσος μου για την πατρίδα από το μίσος μου για τη θρησκεία και κάθε θρησκεία. Τόσο αντιπνευματικό όν είμαι, τόσο στρεβλή η ψυχή μου και τόσο μαύρη η καρδιά μου, ώστε δεν πείθομαι απο τους σεπτούς ιερείς που με θέρμη υποστηρίζουν την αλήθειά του θεού και προσπαθούν με απειλές να με διαφυλάξουν απο τον βόρβορο της κόλασης και τα καζάνια με την πίσσα, αλλά απο τους άπιστους επιστήμονες που δεν είναι κάν σίγουροι για την αλήθεια των λεγομένων τους. Και τόσο έχει στρεβλωθεί το μυαλό μου απο την απιστία, ώστε θεωρώ την πειθώ απο τα αποδεδειγμένα επιστημονικά δεδομένα ανώτερη της Θείας αλήθειας, της δοσμένης απο το θεό αν και αναπόδεικτης. Τόσο μίζερη είμαι, που δέχομαι μόνο ότι μπορώ να εξετάσω.Τόσο μικρή είναι η ψυχή μου που δεν χωράει το αναπόδεικτο, το παράλογο, την θεία τρέλλα. Άρρωστη και μίζερη από τον ορθολογισμό είμαι, ερίφιο που θ'αποκοπεί απο το ποίμνιο του θεού και θα πέσει στο γκρεμό της κολάσεως, ως οφείλει.
Και έτσι πέρασα τη ζωή μου, στην αρχή στη σιωπή, όπως θα όφειλα, μέχρι που βρήκα, στην αναρχία του διαδικτύου τρόπους να εξαπολύσω το δηλητήριό μου, εγώ, η μαύρη χήρα του διαδικτύου. Και έγινα μάστιγα, παίρνοντας ένα χυδαίο ψευ΄δώνυμο, μαζί με τα βατράχια και τα τιμημένα καλτσόβρακα, μολύνοντας με ανόσιες σκέψεις και ιδέες το διαδίκτυο αντί να συντελώ στο μεγαλείο του Γενους με σοφία, λογιοσύνη και καθεστωτική επωνυμία. Αλλα +ο καιρός γαρ εγγύς+, οι συκοφαντίες πλέον θα κολάζονται και η πληροφορία πλέον θα ρέει μόνον απο καθεστωτικώς και φιλοχρήστως αποδεκτά κανάλια.

Ενας λαός, μία ΕΛληνική αυτοκρατορία, ένας ηγέτης - έρρωσθε!

Η μελλοθάνατη πόρνη του διαδικτύου σας χαιρετά!


Υ.Γ. Ιν άδερ γουέρντς, άι'μ'μπάκ οφίσιαλλι έστω και για λίγο. Μπορεί να βαριέμαι να βλέπω να με προλαβαίνουν άλλοι και να γράφουν καλύτερα αυτά που θέλω να πω, αλλά βαριέμαι ακόμα περισσότερο να πνίγω κουβέντες.
Υ.Γ.2. Το παρόν είναι (μάλλον κάκιστη) παρωδία του "Μισοπώγωνος", με διάφορες κλοπές (απο τον αγαπημένο "Διάλογο" αμέσως-αμέσως συνειδητά και απο διάφορους άλλους ασυνείδητα).

*Το ελληνοψύχι, κατά 80%, την αιτιατική του κυρίου ονόματος "Πλάτων" θα την γραψει "τον Πλάτων".

5 σχόλια:

cyrus είπε...

Τς, τς, τς... τι αυτοκριτική... σίγουρα ένα δάκρυ θα κυλήσει στο μάγουλο του εισαγγελέα εθνικών φρονημάτων καθώς θα σε καταδικάζει σε έκπλυση ανθελληνικών γονιδίων...

Σοβαρά, τώρα -- κάνε κουράγιο, γιατί τα πράγματα θα χειροτερέψουν, με τις μ@λ@κίες που γίνονται (πάλι...) στα Βαλκάνια...

penguin_witch είπε...

Και να ήταν μόνο στα Βαλκάνια. Και να ήταν μόνο εξωτερικές. Σε τέτοιες ιστορίες ο πρώτος που την πληρώνει είναι σχεδόν πάντα ο "εσωτερικός εχθρός"...
Καλή δύναμη...

Ανώνυμος είπε...

Από το άρθρο του πρέζα-tv διάβασα τα σχετικά της δημοσιογράφου Κουναλάκη.
Προβληματίστηκα με το ΓΙΑΤΙ να γράψει ένα τέτοια άρθρο με τέτοιες επιθέσεις.

Κατέληξα ότι δεν κάνει τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από την πλειοψηφία (μάλλον) των Νεοελλήνων, που έχουν την κάκιστη συνήθεια να ορίζει έκαστος τη δική του ταυτότητα μέσα από τη διαφορά με κάποιους "κακούς". Δηλαδή, αντί να αυτοπροσδιορίζεται κανείς θετικά π.χ. με κάποιες αρετές ή στόχους στη ζωή του, επιλέγει έναν ιδιότυπο ετεροπροσδιορισμό του τύπου "είμαι αυτός/αυτή που δεν είναι ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΑΚΟΙ".
Η έλλειψη θετικού αυτοπροσδιορισμού ευθύνεται για τα περισσότερα κόμπλεξ και προβλήματα των Νεοελλήνων. Ελληνας θα πει "αντίπαλος των ανθελλήνων", γιατί χωρίς αυτούς ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ. Τους έχει ανάγκη, ακριβώς όπως η άσημη δημοσιογράγος έχει ανάγκη τις δαιμονοποιήσεις των μπλόγκερς για να καταστεί Αγία και χρήσιμη.

Αν αρνηθούμε αυτή τη λανθασμένη "μέθοδο απόξτησης ταυτότητας", το να είναι κανείς Έλληνας είναι πράγματι ένα είδος μυστηρίου, και οι εύκολες λύσεις του τύπου "απόγονος των ΕΛ" (ή του Πλάτωνα) καραδοκούν...

penguin_witch είπε...

Αυτό πάει και για μένα, το ξέρω... :)

Ανώνυμος είπε...

Ε, όχι ακριβώς, μάγισσα. Μάλλον ελάχιστα ή καθόλου. Φυσικά, για όλους μας αποτελεί σοβαρό πειρασμό, το να ασχοληθούμε τόσο πολύ με τα βαλτόνερα αυτού του τόπου ,ώστε να βαλτώσουμε και εμείς οι ίδιοι, να ορίσουμε τους εαυτούς μας με βάση το "αντίθετο όσων καταδικάζουμε".

Η σημαντικότερη διαφορά είναι η εξής:
Ο κακοπροαίρετος που χτίζει ολόκληρη ταυτότητα με μόνη βάση το να είναι αντίθετος με τους "κακούς" προδίδεται από την υπερβολή και από το αβάσιμο των χαρακτηρισμών που εκτοξεύει, αντιστρέφοντας αποτέλεσμα και αιτία. Τουτέστιν, "πάει γυρεύοντας", ψαρεύει λάθη (ακόμη και όπου δεν υπάρχουν) με σκοπό να νιώσει σωστός.

Τα κατασκευάσματα των Ελληναράδων δεν είναι υπαρκτά, και αν είναι εν μέρει υπαρκτά δεν είναι καθόλου πιστά στην πραγματικότητα. Αποτελούν φαντασιώσεις (συνήθως παρανοϊκές) που χτίζουν φανταστικά οικοδομήματα σαπίλας, αντί να ασχοληθούν με την πραγματική σαπίλα (που αφθονεί).

Το πρόβλημα των υγιών και σκεπτόμενων ανθρώπων που ΕΧΟΥΝ ταυτότητα, ΕΧΟΥΝ στόχους και περιεχόμενο (ανεξάρτητο π.χ. από τις κριτικές που ασκούν μέσα από ένα μπλογκ) είναι βεβαίως η γλύκα του εντοπισμού της πραγματικής σαπίλας, που δεν έχει τέλος. Μπορεί αυτό να μας γεμίζει προς στιγμήν, αλλά αν αντισταθούμε στον πειρασμό της προσκόλλησης σε αυτή την πλευρά των πραγμάτων, θα κάνουμε κριτικές πολύ αποτελεσματικότερες.

Εγώ -επειδή κινδυνεύω εξίσου ή περισσότερο να... πωρωθώ- ασχολούμαι εξίσου και με δημιουργικά πράγματα. Βέβαια... αυτά απογοητεύουν όσους προμηθεύονται ποπ-κορν και προσέρχονται στο μπλογκ μου για να απολαύσουν καυγά. (Χέστηκα βέβαια) :)