(οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά περιστατικά είναι !εντελώς συμπτωματική)
Προάστιο της Αθήνας, στενοί δρόμοι με στροφές και καμπύλες πιο επικίνδυνες κι από αυτές της Σακίρα. Ένα φιατάκι εικοσαετίας ασθμαίνει σ'ενα στενό. Το οδηγεί μια κοπελιά, μικροϋπάλληλος κατα τα φαινόμενα. Πάει πολύ αργά - δεν έχει ορατότητα ο δρόμος. Σταματάει στο στόπ για να στρίψει και να βγεί στον κεντρικό δρόμο της συνοικίας. Κοιτάει αριστερά, δεν φαίνεται τίποτε στα τρία τετράγωνα. Ωραία;
Ωραία, να φύγουμε.
Ναι, καλά.
Δεν προλαβαίνει να βρεθεί ευθεία στο δρόμο. Ακούγεται φρένο και κορνάρισμα άγριο. Κοιτάει απ'τον καθρέφτη πίσω. Ενα πελώριο Βρανγκλερ, χρώματος βαθύ κυπαρισσί, με κάτι σίδερα στον προφυλακτήρα χοντρα ίσα με μιά γροθιά. Πώς πρόλαβε κι έφτασε εκεί; Κάνει τον πολλαπλασιασμό - τι άλλο κάνει στη δουλειά της; Τρία τετράγωνα σε λίγα δευτερόλεπτα - πώς στο διάολο; Ή γκαζωμένος ερχόταν απο τη μεγάλη στροφή, ή έστριψε απο τη δεύτερη παράλληλο... αλλά και πάλι;
Καλά και τον γλίτωσε το σοδομισμό από αυτά τα σίδερα, δε θα'μενε ούτε η ίδια ούτε το φιατάκι.
Απο τον καθρέφτη κοιτάει τους επιβάτες του τζίπ. Ο ένας έχει ξυρισμένο κεφάλι, ο άλλος crew cut. Απο πίσω ένας εσχατόγερος κραδαίνει απειλητικά μια μαγκούρα. Στη γωνιά του παρμπρίζ γυαλίζει ένα σήμα που μοιάζει στρατιωτικό. Η κοπελιά νιώθει ότι την έκατσε τη βάρκα. Υπάρχει ένα στόπ παρακάτω που δεν μπορεί - και να ήθελε- να το παραβιάσει. Συνεχίζει, χωρίς να κοιτάξει πίσω της ενώ το τζίπ κορνάρει σαν το διάολο.
Ιδρώνει κι ας έχει ψοφόκρυο. Τι θα γίνει μόλις σταματήσει στο στόπ; Απο τον κεντρικό δρόμο έρχονται κι έρχονται κι έρχονται αμάξια. Αφηρημένα τσεκάρει τις ασφάλειες στις πόρτες. Κλειστές - πάλι καλά. Το τζάμι είναι λίγο κατεβασμένο, το ανεβάζει με το στανιό. Τελείωσε, μόλις μαζέψει λεφτά για το επόμενο αμάξι, το σίγουρο είναι ότι θα βάλει κεντρικό κλείδωμα και ηλεκτρικά παράθυρα να μην ψάχνει και ψάχνεται.
Και το τζίπ εξακολουθεί να κορνάρει. Ηδη ο κόσμος άρχισε να κοιτάει περίεργα. Λίγα μέτρα για το στόπ.
Σταματάει.
Σταματάει και το τζίπ. Βγαίνει ο crew cut. Πηγαίνει δίπλα στο αμάξι και του τραβάει μια κλωτσιά. Είναι ξύπνιος πάντως - δεν τραβάει κλωτσιά στη λαμαρίνα αλλά στη ρόδα. Ουρλιάζει.
"Μωρή μαλάκω, γιατί δε σταμάτησες στο στόπ;"
Η κοπελιά πολύ θα ήθελε να του απαντήσει ότι σταμάτησε, και ότι δεν φταίει αυτή αν αυτός το έχει δει γκαζοκίλερ και πιστεύει ότι επειδή έχει την τζιπούρα όλοι θα πρέπει να περιμένουν για να περάσει η εκλαμπρότητά του. Πολύ θα ήθελε να του απαντήσει ότι είναι τζάμπα μάγκας για να τα βάζει με μια κοπελιά μισή μερίδα. Πολλά θα ήθελε να του πει, αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί να τα βάλει με τρελλούς. Και τον κοιτάει μια στιγμη, απλά τον κοιτάει. Δεν της αρέσει αυτό που βλέπει και αποφασίζει να μη μιλήσει - θα τα κάνει χειρότερα.
"Μωρή αναρχικό, μαστουρωμένο είσαι;"
Τώρα μάλιστα. Δεν φτάνει που είναι τζιπόκαβλος, για να θεωρεί το "αναρχικός" βρισιά -που η ίδια το θεωρεί μια καθ'όλα θεμιτή πολιτική τοποθέτηση- πρόκειται κατα ενενηνταεννιά τοις εκατό για καραδέξιο. Αν λάβουμε υπόψη το στρατόκαυλο κούρεμα και το σήμα του στρατιωτικού, παίζει πολύ-πολύ σοβαρά να έχει να κάνει με φασισταριό του κερατά. Μέσα στο κεφάλι της ακούει ιεροψάλτες να ψάλλουν "Την επουτσίσαμε" σε ήχο άλφα πλάγιο.
Δεύτερη κλωτσια στη ρόδα, το αμάξι τραντάζεται. Ο κοντοκουρεμένος ωρύεται.
"Μωρή χαπακωμένη, βγές έξω, να πάμε τώρα στην αστυνομία".
Αυτή χαπακωμένη; Does not compute. Το μόνο χαπάκι που ξέρει τα τελευταία πέντε χρόνια είναι το Παναντόλ το κόκκινο το αναβράζον, που πολύ θα ήθελε να το έχει τώρα, γιατί κάτι αρχίζει να χτυπάει πίσω απο τα μηλίγγια της. Εν πάσει περιπτώσει, ούτε χαπακωμένη είναι, ούτε ηλίθια για ν'ανοίξει την πόρτα και να βγεί κατευθείαν στα χέρια του τραμπούκου. Αν θέλει, ας της κάνει μήνυση.
Έχει ήδη κάτσει ένα άνοιγμα στην κυκλοφορία, οπότε σηκώνεται και φεύγει. Μέχρι να μπεί ο παπάρας και να βάλει μπρός το τζίπ, θα έχει ξανακλείσει το άνοιγμα και θα έχουν μπει ήδη ανάμεσά τους κάμποσα αυτοκίνητα.
Ναι, καλά. Dream on.
Ο τραμπούκος δεν μπαίνει, ακολουθεί τρέχοντας το αυτοκίνητο που δεν μπορεί να βάλει ταχύτητα γιατί ακολουθεί και άλλο στόπ. Απο πίσω και το τζίπ, κορνάροντας σε όλη τη διαδρομή.
Ξανά στόπ. Αμάξια έρχονται απο τη λεωφόρο για τον κεντρικό δρόμο της συνοικίας. Ο τραμπούκος ξαναφτάνει το φιατάκι. Αλλη μια ξεγυρισμένη κλωτσιά και σίγουρα κάτι σπάει μέσα στ'αμάξι γιατί ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος.
"Μωρή πρεζάκι, δεν με ακούς;"
Προφανώς το φασιστόμουτρο θεωρεί ότι είναι ακόμα στον στρατό του και ότι όλοι είναι υποχρεωμένοι να του απαντάνε, κατα προτίμηση χτυπώντας προσοχή. Επειδή όμως η κοπελιά δεν ξέρει απο στρατά, δεν βρίσκει το λόγο να του απαντήσει. Άσε που δεν μπορεί να χτυπήσει προσοχή παρά βγαίνοντας απ'το αυτοκίνητο και φοβάται να βγεί. Πραγματικά φοβάται.
Δεύτερο άνοιγμα, και τώρα, ευτυχώς ανάμεσά τους μπαίνουν αμάξια. Η κοπελιά στρίβει σ'ένα στενό. Δεν κοιτάει πίσω. Πηγαίνει σαν το Θησέα στο Λαβύρινθο, στροφές και κόντρα στροφές, μούσκεμα στον ιδρώτα, και στην πέμπτη ή έκτη στροφή κοιτάει πίσω της.
Ευτυχώς, τζίπ δεν βλέπει πια.
Για ένα μήνα αλλάζει το δρομολόγιό της για να μήν ξαναπεράσει από την περιοχή.
Και απο τότε, μόλις βλέπει τζιπ Βράνγκλερ, θέλει να το κλωτσήσει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Πάντως θα μπορούσε να είναι και χειρότερα...
Ο στρατόκαβλος θα μπορούσε να κυκλοφορεί με Hummer χρώματος ερυθρού...
Φαντάζομαι βέβαια ότι γνωρίζετε ποια ανάγκη (ορθότερα σύμπλεγμα) καλύπτουν αυτοί που αγοράζουν SUV για να κυκλοφορούν Κυψέλη - Κολωνάκι...
Γαμώτο. Μόνο αυτό.
Το Σαββάτο 16/7, μπροστά μου, σε κόκκινο φανάρι σταματάει τζιπουράκι (Βιτάρα). Πίσω έχει παιδάκια. Ένας Πακιστανός πάει να του καθαρίσει το τζάμι, ο οδηγός ανοίγει την πόρτα του, κάνει πως θα βγει έξω και δείχνει τη γροθιά του στον Πακιστανό που απ' το φόβο του έφυγε. Μέσα μου λέω αυτός σίγουρα είναι ψηφοφόρος του ΛΑ.Ο.Σ. Σε επόμενο φανάρι σταματώ δίπλα του και παρατηρώ. Οδηγός στα mid-50s, με crew-cut κούρεμα και στρατιωτικό γιλέκο. Δίπλα του η ξανθιά σύζυγος και πίσω τα εγγόνια. Η νέα εκδοχή του πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Ο καθημερινός φασιστο-μιλιταρισμός και η τρομοκρατία που τον συνοδεύει είναι γεγονός.
Δεν τη λένε ζούγκλα της ασφάλτου χωρίς λόγο' taser και λίγο θα του ήτανε του Uruk Hai. Περαστικά και μη χειρότερα...
Κατ'αρχάς, η ιστορία συνέβη πρίν απο αρκετά χρόνια. Κάποια διακοσμητικά στοιχεία τα έχω αλλάξει. Η ζούγκλα πάντως είναι η ίδια και χειρότερη. Και οι τζιπάδες δεν έχουν αλλάξει και πολύ, φαίνεται... Η πρόσφατη ιστορία του DCD μου έβαλε την ιδέα.
Εχω δει και έχω ακούσει χειρότερα - ξύλο κανονικό. Πρέπει να γίνεις λίγο Βούδας και Σούφι στο δρόμο, τελικά.
@unique fish: Δεν χρειάζεται να είναι ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ. Οι τάσεις είναι οριζόντιες...
@Πεταλωτή : Το κόμπλεξ του οδηγού είναι γενικώς ανάλογο του μεγέθους του οχήματος και της αναλογίας κοστους/χρησιμότητας...
@oneiros: Και taser να υπήρχε, τα troll θα το φτιάχνανε... Εμείς τα χόμπιτ ότι βρουμε... ;)
Υπάρχουν και χειρότερα:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=707821
a.k.a. όταν η αστυνομία είναι ήδη εκεί...
Δημοσίευση σχολίου