Η γυναίκα του Λασκαράτου (Μια ιστορία)

Την ιστορία την είχα διαβάσει σε μια παλιά ανθολογία. Τα γεγονότα της Δανίας, ο πανικός μεταξύ των μουσουλμάνων και η άτακτη υποχώρηση των Δανών μου την ξαναθύμισαν, επειδή συμπυκνώνει την άποψή μου για την υπόθεση.

Όταν ο Ανδρέας Λασκαράτος είχε ολοκληρώσει τα χειρόγραφα των "Μυστηρίων της Κεφαλλονιάς" -τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έφταναν στα όρια του κακοήθους λιβέλλου- και τα είχε δείξει στη γυναίκα του, ζητώντας τη γνώμη της για το αν θα έπρεπε να τα δημοσιεύσει, αυτή του είπε ότι θα έπρεπε να τα πετάξει στη φωτιά και να βγάλει απο το μυαλό του την ιδέα.

Ο Λασκαράτος δεν την άκουσε και τα δημοσίευσε. Φυσικά ξεσηκώθηκε σάλος. Η Εκκλησία τον αφόρισε, η τοπική κοινωνία του επιτέθηκε. Τρομαγμένος απο τις αντιδράσεις αποφάσισε ν'αποσύρει το βιβλίο του και ζήτησε τη γνώμη της γυναίκας του.
Η απάντησή της ήταν: "Αν υποχωρήσεις, σε χωρίζω!"

Ο βιογράφος θεώρησε ότι και τις δύο φορές, η γυναίκα του Λασκαράτου είχε δίκιο.
Το ίδιο κι εγώ.