Παροιμιολόγιον (χαίρω πολύ, Βασίλης...)

"Αφού είχε πάρει μάτι το χωριό, εσφάλισε την πόρτα η κόρη"

Συγγνώμη, αλλά έχω ξεπεράσει το σημείο αγανάκτησης και φόβου, κι απλώς θέλω να καγχάσω. Τώρα το καταλάβατε, μπλόγκερς του "Αντί" ότι υπάρχει βούληση της εξουσίας για περιστολή της ελευθερίας του λόγου στο διαδίκτυο;

Χαίρω πολύ, Βασίλης.

Ας πάω λίγο πίσω στο χρόνο, ενάν και μισό χρόνο πρίν...

Εδω και αιώνες, οι συνωμοσιολόγοι εκτελούσανε αποστολές και προσηλυτισμό για το παρακράτος, τις μυστικές υπηρεσίες και την ακροδεξιά: από τον εκδότη των "Πρωτοκόλλων" και πράκτορα της Οχράνα Σέργιο Νείλο μέχρι τους συνωμοσιολόγους "πολέμιους της Νεας Τάξης Πραγμάτων" του John Birch Society που είναι απο τα πλέον ένθερμα μέλη του φασιστοειδούς μορφώματος που κυβερνά αυτή τη στιγμή τις ΗΠΑ μέ επικεφαλής τον Μπούς το νεώτερο. Μεταφυσικός-συνωμοσιολόγος ήταν και ο γνωστός απατεώνας τηλεπλασιέ που μήνυσε τον Αντρέα Τσιπρόπουλο -η πρώτη μεγάλη μπλογκομήνυση- για το λίνκ στη σελίδα των ιπποτών funΕΛ. Έμοιαζε να ήταν πείραμα, για να μετρηθούν αντιδράσεις και να χαραχτεί πορεία φίμωσης της μπλογκόσφαιρας.

Αν ισχύουν αυτά που μεταφέρει ο Χι(ω)της, και αν υπήρχε νόμος σαν αυτόν που σχεδιάζεται τώρα, τότε που έγινε η μήνυση κατά Τσιπρόπουλου, οι funΕΛ θα ήταν ένοχοι κακουργήματος εις βάρος του απατεώνα και θα διωκόντουσαν σε βαθμό κακουργήματος. Αν ένας τέτοιος νόμος ψηφιστεί τώρα, η ελευθερία της έκφρασης θα είναι εξασφαλισμένη, φτάνει μόνο να μη γράφεις πάρα μόνο για τα λουλουδάκια, τις πεταλουδίτσες, το μωρουλίνι, τις εκκλησίτσες που μυρίζουν θυμάρι, την τουλούμπα και τα λελέκια και τον τεύτονα ιππότη-καλλιτέχνη με το σκοτωμένο κουνελάκι αγκαλιά.
Είπες τον Βύντρα άμπαλο/ τον Τζίγκερ άχρηστο ραλιάρη που πρέπει να χώσει στον πάτο του τη Φεράρι/τον Γιανναρόχρηστο αρλουμπολόγο/ την Ντενίση ατάλαντη/ τον Φοίβο αντιγραφέα /τον Άνθιμο φρενοβλαβή τράγο/ την Καλομοίρα απο φωνή μνι/ την Τζιροπούλου τσαρλατάνισσα /τον απατεώνα απατεώνα; Του/της προσέβαλες την προσωπικότητα και άρα είσαι ένοχος κακουργήματος.
Ουσιαστικά, οι μόνοι που θα επιτρέπεται να γράφουν με αυτο το νόμο θα είναι οι ποιοτικοί, ανώδυνοι και υγιώς σκεπτόμενοι, οι οποίοι βεβαίως-βεβαίως θα είναι επώνυμοι (και κατα νόμον υπέυθυνοι) και δημοσιογραφοι ή φέρελπεις δημοσιογράφοι. Δέν μου φαίνεται πλέον παράξενο γιατί το Monitor χτυπήθηκε απο μια "εξέχουσα προσωπικότητα" αυτωνών των ποιοτικών, η οποία μάλιστα ήταν πολύ στενά συνδεδεμένη με το μεταμοντέρνο παρακράτος.* (Δεν ισχυρίζομαι ότι ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, το θεωρώ μάλιστα απίθανο. Οι πιο επιτυχημένοι μηχανισμοί, όπως ξέρουν οι βιολόγοι, είναι εκείνοι που προέκυψαν απο την αλληλεπίδραση του τυχαίου και της αναγκαιότητας**, όχι οι σχεδιασμένοι και μικρομανατζαρισμένοι.)
Το παιχνίδι για τα ιστολόγια -μόλις αυτά σοβαρέψανε κι αποφασίσανε να μιλήσουνε με όρους πολιτικής- ήταν χαμένο στο Παττακιστάν, όπου μονάδα μέτρησης της επιρροής σου και του δικαιώματος στην έκφραση, στην εργασία και την ζωή είναι μάλλον το όνομα και η τιμή που γράφει στην ταμπέλα που σου κόλλησαν, παρά η αξία.
Σε μια υγιή, παραγωγική κοινωνία, το ζητούμενο είναι η αξία. Το άτομο κρίνεται από την έμφυτη αξιοσύνη του στο να πλουτίζει -με την ευρεία έννοια- την κοινότητά του, η οποία δεν μπορεί να ακυρωθεί από τα λόγια ή τις προσβολές ή τις άσχετες ταμπελες που του φοράνε, και κερδίζεται μέρα με τη μέρα αντί να απονέμεται δια βίου αριστίνδην ή να αφαιρείται με διάταγμα. Στο Παττακιστάν όμως που ο πλούτος είναι δανεικός και μετρημένος, όσο λιγότεροι τον μοιράζονται, τόσο καλύτερα .
Τι καλύτερο απο την ταμπέλα του "ανθέλληνα"/"άθεου"/"πούστη"/"πόρνου"/"τουρκοσπορου"/"εαμοβούλγαρου" για να αποκλειστεί κάποιος από τη μοιρασιά σαν "λιγότερο ελληνας και άνθρωπος" από τους άλλους- και να μεγαλώσει το μερίδιό τους έτσι;***
Και πόσο άσχημο θα ήταν τις ταμπέλες να μην τις βάζουν οι κυβερνώσες τάξεις, που έχουν το μονοπώλιο στο κόλλημα ταμπέλας, αλλά οι άπλυτοι ξεβράκωτοι (που, μη έχοντας γενικώς συμφέρον, μπορεί και να τις βάλουν τις ταμπέλες και σύμφωνα με την αξία παρά με την αγοραία τιμή και να χαλάσουν και την πιάτσα και το χρηματιστήριο);
Αλλά πλατείασα, το ξέρω... Βιάζομαι να τα πώ πριν μου κόψουν τη γλώσσα, γι'αυτό. Α, και θέλω να γελάσω και λίγο ακόμα με το άρθρο του "Αντί". Όχι επειδή τα λένε λάθος, ή επειδή τα λένε χωρίς παραπομπή σε πηγή, αλλά επειδή περιμένουν τον ελέφαντα που έχει ήδη στρογγυλοκαθίσει στο σαλόνι και χέζει στο χαλί:

"άρχισαν να ετοιμάζουν «ιδεολογική αντεπίθεση» με «χιλιάδες γαλάζιους μπλόγκερ»."

Χαίρω πολύ, Βασίλης.
Η ιδεολογική αντεπίθεση των γαλάζιων, κυανόλευκων και λοιπών μεταμοντέρνων ακροδεξιών έχει αρχίσει εδώ και μήνες, αν προσέξει κανείς τις εγγραφές στο sync.gr και στο feed.greekbloggers.com ή αν περιδιαβεί για λίγο το γιουτούμπι. Ήδη, οι μεταμοντέρνοι και μη ακροδεξιοί στρέφονται εναντίον "ενοχλητικών" ιστοχώρων, ιστολόγων και βιντεογράφων με στόχο την τρομοκράτηση και τη φίμωσή τους, έχουν απειλήσει ακόμα και με μηνύσεις. Φαντάζεστε τι θα κάνουν, αμά έχουν και το νόμο για προσβολή προσωπικότητας στα χέρια τους...

Τέσπα, δεν ξέρω πως να τελειώσω, ας τελειώσω με μια εικόνα. Όσοι από σας υπήρξαν έστω και για λίγο μπαρόβιοι, θα ξέρετε τι γίνεται στα κλάμπ όταν σκάσει η αυγούλα και πρέπει να κλείσουνε: αρχίζουν τα κοιμησοτράγουδα (ξέρετε, άγνωστες αρχαιολογίες, κατα κανόνα σε ρυθμούς μπλούζ κοιμισμένου, με παγκοσμίως άγνωστους ερμηνευτές) για να βαρεθεί ο κόσμος που απόμεινε και να την κοπανάει σιγά-σιγά.
Αυτή τη στιγμή, ο αόρατος θίασος, αντί για εξαίσιες μουσικές, μου παίζει κοιμησοτράγουδα.

Κλάψα; Ίσως. Εν πάσει περιπτώσει, καλύτερα η κλάψα παρά ο σταρχιδισμός.

*απο την άλλη βέβαια, ίσως αυτή η ιστορία με την ενιαία συντεχνία ελληνικής μπλογκόσφαιρας που παρουσίαζε το monitor να έβλαψε την υπόθεση του ελληνικού μπλογκαρίσματος. Όλοι θέλαμε να ανήκουμε στην ίδια κοινότητα με τον Πιτσιρίκο και την Ψιλικατζού, δεν μπορούσαμε να υποψιαστούμε όμως ότι θα καταλήγαμε συνένοχοι του εν τέλει ελεεινού press-gr.
**Τ στιγμή αυτή που η νεοσυντηρητική επανάσταση βρίσκεται στο ζενίθ της, η παγκόσμια ιδεολογική συγκυρία ευνοεί εθνικιστικά και φονταμενταλιστικά κινήματα τα οποία στρέφονται εναντίον της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης (και δεν εννοώ τους γελοιους εξουσιαστές του ΠΑΣΟΚ) και των κατακτήσεων τους (αναπαραγωγικά και εργασιακά δικαιώματα των γυναικών, δικαιώματα ομοφυλοφίλων, δράσεις επανόρθωσης αδικιών εναντι μειονοτήτων, δικαιώματα και πολιτογράφηση οικονομικών και μη μεταναστών,εξάλειψη ρατσισμού, κοινωνική πρόνοια κλπ.)
***Έτσι εξηγείται το γεγονός του πανικού μπροστά στην αναγνώριση δικαιωμάτων σε μειοψηφίες (π.χ. η πρόσφατη άρνηση της δυνατότητας συμβολαίου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια: Εφόσον θα υπάρχει σύντροφος με κληρονομικά και περιουσιακά δικαιώματα ή/και θετά ή μη παιδιά, πως θα χλαπακιάσουν οι εξ αίματος συγγενείς ακέραια την περιουσία του θανόντα ομοφυλόφιλου -τον οποίο εν ζωή απέρριπταν;)