Αν τα θεοτικά ήταν μαθηματικά...

(επειδή το είδα και μου άρεσε και επειδή ακόμα δεν έχω βρεί καιρό κι έμπνευση για να γράψω εκείνο το τεμάχιο που ήθελα για το "The God delusion"*...)

Θεούσοι: Πιστεύουν ότι δύο και δύο κάνει πέντε κι έχουν πρόβλημα με τις αθροίσεις στη φορολογική τους δήλωση.
Τυπικοί "πιστοί": Στην καθημερινή τους ζωή δρούν με βάση το ότι δύο και δύο κάνει τέσσερα, αλλά πηγαίνουν κάμποσες φορές το χρόνο στην εκκλησία για ν'ακούσουν ότι "δύο και δύο κάνει πέντε" ή "κάποια στιγμή στο μέλλον δύο και δύο θα κάνει πέντε" ή ότι "πνευματικά δύο και δύο κάνει πέντε"
Μετριοπαθείς άθεοι: Ξέρουν ότι δύο και δύο κάνει τέσσερα άλλα δεν τολμάνε να το πούν μεγαλόφωνα για να μην προσβάλλουν τους πιστούς και τους θεούσους που πιστεύουν ότι δύο και δύο κάνει πέντε.
"Φονταμενταλιστές" άθεοι: "Έλεος, ρε συ. Ορίστε. Βλέπεις; Δύο βοτσαλάκια. Βάζουμε κι άλλα δύο μαζί. Πόσα βοτσαλάκια έχουμε; Ένα-δύο-τρία-τέσσερα. Τι στον π0ύτσ0 τρέχει με σένα;"

(Κάκιστη μετάφραση από εδώ...)

Κι επειδή δεν άντεχα:

Νεορθόδοξος διανοούμενος: Ο Προτεσταντικός πιετισμός ισχυρίζεται νομικίστικα ότι δύο και δύο κάνει πέντε. Το βιωματικό νόημα της Ορθοδοξίας αρνείται τον παραλογισμό αυτό και σέβεται την τραγική αναζήτηση εκείνου που πιστεύει ότι δύο και δύο είναι τέσσερα. Παρ'όλα αυτά, αν και φαίνεται ότι δύο και δύο είναι τέσσερα, τα δύο "δύο" αγαπητικώς αθροιζόμενα δημιουργούν ένα όλον μεγαλύτερο των μερών, με αποτέλεσμα όχι το τέσσερα, αλλά το τέσσερα συν το ένα της μοναδικότητος της αγαπητικής σχέσεως των δύο "δύο", δηλαδή πέντε.


*Μεγάλο βιβλίο. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι το βγάλανε άχρηστο. Δεν είδα κανέναν τους να διαμαρτύρεται γιατί γράφονται βιβλία Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας τη στιγμή που υπάρχει ο Θουκυδίδης, βιβλία φυσικής τη στιγμή που υπάρχει το Principia και βιβλία γεωμετρίας τη στιγμή που υπάρχουν τα Στοιχεία του Ευκλείδη... Μάλλον έχουν προηγούμενα μαζί του επειδήχειροκρότησε τον Alan Sokal και το ξεβράκωμα της μεταμοντέρνας αγυρτ... εεεε... φιλοσοφίας.