Δεν πίστευα αυτό που διάβασα, στις περιπλανήσεις μου στο δίκτυο.
"Το Atlas Shrugged είναι χειρότερο από το Anthem".
"Δεν είναι δυνατόν," σκέφτηκα. "Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι πιο κακογραμμένο από το Anthem.
Εντάξει, μπορεί εκείνο το αλήστου μνήμης Gundam Wing fanfiction με την απίστευτη ατάκα 'amaryllis eyes'.' Αφού ανατρίχιασα λίγο στην ανάμνηση, με κυρίεψε η συνηθισμένη μου οξεία περιεργίτιδα κι έβαλα το μουλάρι να κατεβάζει μαζί με κάτι mp3 (
οχι τίποτε ποιοτικό, Πυξ Λάξ ή Πλιάτσικα, ένα σουξεδάκι μιας καμπαρετζούς ονόματι Κάλας, το 'Ave Maria' κατέβαζα...).
Μετά απο μια ώρα κατέβασμα και πέντε σελίδες ανάγνωση, έβγαλα το συμπέρασμα ότι
είχαν απόλυτο δίκιο.
Ναι, ήταν δύνατον να γραφτεί κάτι χειρότερο απ'το Anthem και το fanfiction με τα μάτια αμαρυλλίδες.
Και το διάβαζα.
2 σχόλια:
Ayn Rand. :)
Η πλάκα είναι ότι το "Atlas Shrugged" το είχα βρει στο διαδίκτυο πριν ακριβώς δέκα χρόνια και διάβασα σημαντικά αποσπάσματά του... έντρομος, με τη σκέψη "μα σοβαρά, τέτοιο κακό μας βρήκε?"
Θα τόλεγα επιεικώς "ψυχροπολεμικό φληνάφημα", που μόνο αν έχεις αντίπαλο ένα φοβερά καταπιεστικό σταλινικό καθεστώς ανελευθερίας, μπορεί να λατρεύεις τέτοιες μπούρδες.
Και όμως... ολόκληρο ινστιτούτο με το όνομα της συγγραφέας προωθεί αυτό το είδος σκέψης σαν σοβαρή ιδεολογία.
Μοναδικό κέρδος του αναγνώστη? Αν εντρυφήσει βαθιά, θα κατανοήσει καλύτερα το νεοφιλελευθερισμό, στη "φαντασιακή του θέσπιση", δηλαδή τι είναι το ουτοπικό όνειρο πίσω του (για αρκετούς θιασώτες του).
Αλλά... ο σταλινισμός έπεσε, και ο "άτλας" τα πήρε όλα και τα σήκωσε. Κι αν δεν μαζέψουμε εμείς τα σκουπίδια από την παραλία, κανένας "άτλας" δεν θάρθει να τα σηκώσει. :)
Δημοσίευση σχολίου