Η Δόνα Ουτάνα δε λα Δέξια δεν αλλάζει ποτέ, είπα...
Πάλι με προπέτασμα καπνού τον έρμο τον Αλέξανδρο, το τοξικό νέφος του Λαυρίου (μιλάμε κυριολεκτικά για προπέτασμα καπνού, τώρα), τα μπάνια του λαού -που όπου να'ναι θα γίνουν ανάμνηση- και τον πόλεμο στον Λίβανο (πάλι στις μυλόπετρες δυο αντίπαλων εθνικισμών αλέθονται ψυχές και σώματα αλλά δεν ιδρώνει τ'αυτάκι τους) μας κόψανε ένα κουστουμάκι μούρλια - μαζί με το στενό κορσέ - να γίνουμε και μοντελάκια - τρομάρα μας...
Γαμώτο, δεν πρόλαβα να πάω να πάρω αγκαλίτσα τον Αλογοσκούφη όσο έφεγγα - τώρα είναι αργά...
2006/07/29
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου