Metablogging III - Through acquired cretinism's eyes...

Όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι
ο ανορθολογιστής* κοίταζε το δάχτυλο.

Ήθελα να γράψω κι άλλα για να κλάψω το αιδοίο μου την πουτάνα μου τη μοίρα που αντί για Βουγιούκλω στο σινεμα έβλεπα "Ντέρτι Ντάνσινγκ" "Λάμψη" και "Καριολάιν" στην τηλεόραση** και αντί για Θεοδωράκη και Νέο Κύμα άκουγα αστο-πιστολάκι-και-πάρε-την-τσατσάρα-Kylie και Nirvana οπότε έγινα νεοτάξ διεθνιστούλα αντί για σωστή ρωμιά κι αναρχορθόδοξη αγωνίστρια, αλλά τώρα είμαι στα προεόρτια του επίκτητου κρετινισμού (νηστεύω ιώδιο και ορμόνη για να μεταλάβω σώμα και αίμα Μαρίας Κιουρί) και κουράζομαι να φεύγω από την νιρβάνα την απίστευτη που βρίσκομαι (γι'αυτό και υποφέρει και η ποιότητα και η συχνότητα των γραφομένων μου)...



*Κνίτης, νεορθόδοξος, αναρχορθόδοξος, οτιδήποτε με δεύτερο συνθετικό "ορθόδοξος", φονταμενταλιστής, ισλαμιστής... όλοι ανήκουν στην μεγάλη παράδοση του ανατολικού δεσποτισμού. Έχω την υποψία ότι στους Περσικούς πολέμους, μάλλον οι Περσες Δεσπότες γέλασαν τελευταίοι...

**εγώ προσωπικά προτιμούσα να βλέπω ντοκυμαντέρ και κινούμενα, αλλά μιλάω λίγο σαν μέσος όρος της γενιάς μου τώρα...