Οφειλόμενη συγγνωμη (με εμβόλιμη Ρεντμοντιάδα)...

Ζητώ συγγνώμη από την Κωσταντίνα (το δίάβασα το e-mail, αλλά δεν είχα τη δύναμη να το απαντήσω - ευχαριστω πολύ πάντως για τα καλά λόγια και την εκτίμηση) και σε όλους των οποίων τα σχόλια άφησα αναπάντητα...
Αφού ξανακόπηκα στην ερωτευτική (πολυμήχανη αθάνατη Αφροδίτη, κόρη του Δία δολοπλόκε, αν δεν μου εξηγήσεις γιατί μου ρίχνεις ροχάλες, θα ανέβω στον Όλυμπο και θα σε σκίσω) και με κάτι προβληματάκια υγείας που αρχίσανε και μαζεύονται λίγα-λίγα, δεν είχα το κουράγιο να blogαρω... Θα επανέλθω όμως.

Και πάνω που αποφάσισα να κάνω ένα κίτ-κάτ, το δεξι αρχίδιχέρι του Μπιλάκου, ο αξιοτιμος κύριος Μπάλμερ, αφού γλίτωσε στο τσάκ την απόλυση, αποφάσισε να απολύσει το 6,5% των υπαλλήλων του και να κάνει κήρυγμα στους εργοδότες ότι θα πρέπει να απολύουν τους διπλάσιους από όσους κρίνουν αναγκαίο. Δε θα σταθώ στο γεγονός ότι, κατα πάσα πιθανότητα, οι απολυμένοι δεν είναι κηφήνεςμάνατζερ και οικονομικοί σύμβουλοι αλλά προγραμματιστές (έτσι κι αλλιώς, στον σύχρονο καπιταληστρικό παράδεισο, παραγωγη δεν θεωρείται πλέον το προϊόν αλλά το hype γύρω απο το προϊόν).

Εγω θα σκεφτόμουν πιο δραστικά μέτρα.

Γιατί μόνο 6,5% και όχι 100%;